Süfyân es-Sevri anlatıyor: Bir gün, çölde ilerlerken bir genç gördüm, her adımında Peygamber Efendimize salât getirmeden öbür adımını atmıyor. Ona seslenerek dedim ki, “Ey genç! sen bütün diğer zikirleri bıraktın da sadece salât getiriyorusun, acaba bunun bir nedeni var mıdır?”.